---

Yazan Ketur-ILLegal Gün 21.02.2007 Saat 17:43:

  Bir Türk subayinin trajik hikayesi

Türk Subayi Kimdir ?

Hakan EVRENSEL emekli bir subaydir. Güneydogu Anadolu''da terörle mücadele etmistir. EVRENSEL daha sonra istifa ederek, Güneydogu Öyküleri-1,2,3 adli üç
kitap yayinlamistir. Bu kitapta subay, doktor, hâkim, savci ve er olarak, Güneydogu Anadolu'da, "emperyalizmin isbirlikçisi PKK''ya karsi mücadele edenlerin
mücadele anilari anlatilir.
Üç kitapta defalarca basilmistir. Simdi üç cilt bir arada "Güneydogu Öyküleri" adi ile yayinlandi. Ogullarinin yigitligini anlamak isteyen bir milletin
okumasi gereken bir kitaptir EVRENSEL'in kitabi. Bütün kitapçilarda bulmak mümkün.

Bugün size bu kitaptan bir hâkimin anilarini aktarmak istiyorum.

Güneydogu''nun küçük bir ilçesinde görev yapan hâkim ilçe disindaki lojmanindan görünen karakolun bir gecesini söyle anlatir:

Lojmanimizin balkonundan o karakol görünürdü. Yaklasik bir aydir her istihbarat kaynagindan karakolun basilacagi haberi geliyordu. Üstelik baskinin simdiye
kadar yapilanlardan çok daha büyük olacagi söyleniyordu. Yakin birliklerden timler getirildi, karakolun etrafina mayinlar dösendi, agir silahlarla
takviyeler yapildi ve baskin beklenmeye baslandi.

"En son gelen istihbaratta baskinin saati ve baskina katilacak terörist sayisi bile veriliyordu. 22.10, bes yüz terörist. Karakol o gün basilmadi."

"Bir gün sonra, bildirilen saatte cehennem basladi. Balkonumuzdan izledigim dehset dolu manzarada, daire haline gelmis teröristlerin, dairenin ortasina,
gecenin karanliginda atesleri parildayan silahlari ateslediklerini görüyordum. Karakolun, havan ve roket mermilerinin patladigi yerde oldugunu biliyorduk.
Tam anlamiyla çember içine almislardi. Lojmandan ayrilip dogruca jandarmanin binasina gittik. Karakolun merkezi, telsizle, sürekli timlerden durumlarini
bildirmelerini istiyor; dis emniyette bulunan timler de bu çagrilara cevap veriyor, havan ve uçaksavar atesi istedikleri yerleri de tarif ediyorlardi."

"Bir süre sonra telsiz konusmalari, timlerden birinin üzerine yogunlasti. Timden bir türlü cevap alinamiyordu. Üst üste, defalarca çagri yapiliyor ancak bir
türlü timle irtibata geçilemiyordu. Konusmalari takip eden askerler timden ümitlerini kesmislerdi. Ama bir yandan da çagrilar devam ediyordu. Bir saat kadar
sonra, telsizden bitkin bir ses duyuldu: "Yaralilarim var, yaralilarimi alin." Tüylerimiz diken diken olmustu. Hemen cevap verildi. "Tamam, Suat 3, sakin
olun, az sonra birlik çikacak."

Ilk yarali haberi, bu saatlerdir aranan timden gelmisti. Tim komutani konusurken arkadan silah sesleri duyuluyordu. Herkes bu sözler üzerine yorum yapiyordu.
Telsizin basindaki tim komutanlarindan biri, bu timde sehit oldugundan emindi. Merkezden tekrar çagri yapildi. "Suat 3, irtibati kesme. Sakin olun!"
Cevapta bir degisiklik olmadi : "Yaralilarim var. Kan kaybediyorlar. Yaralilarimi alin!"

"Ve tam bir buçuk saat, beser dakika arayla Suat 3 kodlu timle muhabere aynen bu sözlerle sürdü : "Yaralilarimi alin", "Sakin olun, geliyoruz." Hepimiz o
time kimsenin yardima gidemeyecegini çok iyi biliyorduk. Karakola düsen mermi sayisinda azalma olmuyor, aksine, takviye alan teröristler baskinin siddetini
gittikçe artiriyorlardi. Kimsenin, degil karakolun disina çikmak, mevzi degistirebilecek firsati dahi olmadigi apaçikti."

"Bir süre sonra, Suat 3''ün telsizinden hirs dolu kelimelerini isittik: "Hemen gelip yaralilarimi almazsaniz, karakola dönüp bölügü tarayacagim."


Hepimiz sok olmustuk. Hemen tabur komutani devreye girdi. Hemen hemen ayni sözcüklerle tim komutanina sakin olma çagrisi yapti. Ama ise yaramiyordu. Tim
komutani "Yaralilarimi alin!" disinda baska bir sey demiyordu. Tabur komutaninin da telsizi birakmasiyla, bir saat kadar daha tim komutanindan ses çikmadi.
Birer dakika arayla yapilan yogun çagrilara cevap vermedi. Hepimiz tim komutaninin da sehit oldugunu düsünüyorduk. Içim burkuluyor, basim dönüyor, tanik
oldugum bu anlardan nefret ediyordum. Telsizin basina tim komutaninin okuldan devre arkadasi geldi. Son bir ümitle eline mikrofonu alip, cevap beklemeden,
telsizin kodlarini da kullanmadan, konusmaya basladi : "Devrem ben Hüseyin. Geçmis olsun devrem. Biraz daha dayan olur mu? Bak destek timleri yola çikti.
Sana dogru geliyorlar. Devrem aman pes etme olur mu?"

"Telsizin mandalini birakip beklemeye basladi. Hepimiz Motorola marka, duvara monteli telsiz cihazinin hoparlör kismina gözlerimizi dikmis bekliyorduk. Ve
konustu : "Devrem, bölük komutani nerde?" Hepimiz derin bir "Oh!" çektik. Telsizden, "Izinde devrem" yaniti verildi. Suat 3, artik tükenen bir sesle
konusmayi sürdürdü: "Ne olur yaralilarimi alin. Bende yaraliyim."

"O ana kadar kendisinin de yarali oldugunu söylememisti. Hepimiz donup kalmistik. Telsizin basindaki devre arkadasi da bu sözü üzerine mikrofonu firlatti ve
odadan çikti. Ben kapinin hemen esiginde ayakta duruyor, duyduklarim ve gördüklerimle bir tarihe taniklik ettigimi düsünüyordum. "Ben de yaraliyim" dan
sonra yine ses kesildi. Sabaha kadar hiç konusmadi Yüzlerce kez yapilan çagrilara cevap vermedi. Artik onun sehit olduguna ben de inanmistim."

"Gün agarirken hepimiz yorgun düsmüs, telsizden yapilan "Suat 3, Konusan Suat, Cevap ver!" çagrisindan bikmis halde bir kösede yigilmisken, birden telsizin
mandalina basildigini fark ettik. Telsizden silah sesleri geliyordu. Ve on on bes saniye sonra hayatim boyunca unutamayacagim bir Istiklâl Marsi dinlemeye
basladim. Mandala sürekli basildigi için bütün telsizlerin konusma imkâni durmustu."

"Çatismanin altinda yarali bir tim komutaninin, makamiyla söyledigi Istiklâl Marsi'ni dinliyordum. Gözlerim dolmustu. O ana kadar duydugum en güzel Istiklâl
Marsi''ydi. Birinci dörtlügü bitirdi. Ikinci dörtlükte sesi çatallasti. Kelimeler uzadi. Ama marsi söylemeyi birakmadi. Bozuk bir ses tonuyla, kendini
zorlayarak okumaya devam etti. Marsi bitirdiginde, ben de bitmistim. Hemen orayi terk ettim."

"Bir daha onun sesini hiç duymadim. Toplam 22 sehidin verildigi o baskin gecesinde, vücuduna saplanmis 7 merminin acisiyla söyledigi Istiklâl Marsi'ni
ruhuma isleten tim komutaninin ölmedigine ise hâlá inanamiyorum."

Hâkimin anilari burada sona eriyor;
Iste benim Türk subayindan anladigim budur. Vücudunda yedi mermi oldugu halde makami ile Istiklâl Marsi söyleyen adamdir. Istiklal Harbi'ni kazanan,
Kocatepe'den Mustafa Kemal ile Izmir'e akan ruh bu ruhtur. Bu ruh, alp eren akinci ruhudur. Bu ruh Kürsad ile Çin Sarayi basar. Alparslan ile Anadolu'yu
yurt eder. Mohaç'ta bir devleti birkaç saat içinde yüzlerce sene için yok eder. Gazi Osman Pasa ile Tuna'yi durdurur. Gazi Mustafa Kemal ile emperyalizmi
Anadolu'da bogar. Ve onlar gögüslerinde Kocatepe'de Atatürk'ü tasirlar.

---

Yazan EFE Gün 23.05.2007 Saat 15:14:

  Türk askeri

Ellerine saglik paylasim icin ,tüylerim diken diken oldu.Diyecek söz bulamiyorum.Bayraklari Bayrak yapan üstündeki kandir,Toprak eger ugrunda ölen varsa vatandir. Tüm sehitlerimize Allahtan rahmet diliyorum,ruhlari sad olsun...

---

Yazan HARUN Gün 23.05.2007 Saat 21:36:

 

Ellerin dert görmesin arkadsim...
Ben bu yaziya ekliyecek hic bir sey bulamiyorum...
Tün sehitlerimize Allahtan rahmet diliyorum...

---

Yazan MuTLu Gün 28.05.2007 Saat 09:34:

 

BİZDEKİ BU YÜREK BU İMAN BİTMEDİKCE VATANIMIZ BÖLÜNMEZ

ŞEHİT YAKINLARINA SABIR VERİR MEVLAM...İNSALLAH SEHİTLERİMİZİN SEFAATLERİNE NAİL EYLER MEVLAM...

---

Yazan furkansahin Gün 28.05.2007 Saat 12:19:

 

Böyle ibretli bir yazıyı bizimle paylaştığın için Allah râzı olsun.

Daha ne destanlar yazıldı ama biz azcık rahatımızı bozup okumaya vakit ayırmadığımız için bilmiyoruz. Tarihine küs bir milletiz mâlesef.l

---

Yazan Mehmet Bulut Gün 17.06.2007 Saat 22:23:

 

Ellerine saglik, ben bunu daha oncede okumustum ama yine tuylerim urperdi, kalbimin atisi artti ve ayni heyecan ve beklentiyi hissettim. Sehitlerimizin ruhu sad olsun, Allah'im tum Sehit yakinlarina ve sehitlerimiz icin dua eden halkimiza sabir versin. Allah'imdan dilegim; en kisa zamanda Vatanimiza musallat olan bu terorist ve arkasindaki devletlerin cezasini bizlere gostersin. AMIN.