Güme Köyü İnternet Sitesi ve Güme Fm - www.gumeliler.net » Arama » Arama Sonucu » Merhaba Misafir [Giriş yap|Üye ol] Gösterilen Mesaj 1 ile 15 arası. Toplam 15 mesaj bulundu Yazan Mesaj Konu: elmapınar köyü savaş atlay Cevap yaz: 47 Hits: 36.902 26.05.2008 09:30 Forum: NAVDALI KÖYÜ (elma pinari) işlerimiz nedeni ile kısa bir süre netten ayrı kalmak zorunda kaldık, ve tekrar buradayız, tüm dostlara selamlar Konu: elmapınar köyü savaş atlay Cevap yaz: 47 Hits: 36.902 Cevap: teşekkür 08.05.2008 10:24 Forum: NAVDALI KÖYÜ (elma pinari) çok güzel bir şiir saliha hanım, yüreğinize sağlık, kaleminiz daim olsun, şiirinizi antoloji.com da yayınladım sizin adınızla, orasıda bizim şiir okulumuz, devamını bekleriz efendim saygılar. Konu: elmapınar köyü savaş atlay Cevap yaz: 47 Hits: 36.902 Cevap: Cevap: Cevap: Cevap: Cevap: Cevap: elmapınar köyü 07.05.2008 13:11 Forum: NAVDALI KÖYÜ (elma pinari) Yazılarınız hep defter sayfasında kalmasın,değerlendireceğiz yakın zamanda , Ailenize çok selam, saygılar sunuyorum Konu: Geyik Sağan Peri savaş atlay Cevap yaz: 2 Hits: 3.513 Geyik Sağan Peri 02.03.2008 19:12 Forum: NAVDALI KÖYÜ (elma pinari) Geyik Sağan Peri Çoğlağa kapızında mı, Kestel kapızında mı?... İkisini de söylerler. Peri kızları geyik keçilerini sağarlarmış. Keçilerden biri hırçınlaşmış, tutulmak istememiş. Ona öfkelenen peri kızı: “- Yahı yağlı kurşunlardan git!” diye beddua etmiş. Tesadüfen o anda keçiye nişan alan bir avcının tüfeği patlamış, keçi vurulmuş. Bu defa peri kızı avcıya: “- Hazırmıydın a elleri kuruyası!” demiş, avcının elleri kuruyuvermiş. Bu olaydan sonra zamansız geyik avlayanın başına fena bir iş geleceğine inanılır olmuş. (Yapıntı köyünden Fatma Melleç, 1904-1987). Konu: Kiz Taşi savaş atlay Cevap yaz: 0 Hits: 2.936 Kiz Taşi 02.03.2008 19:08 Forum: NAVDALI KÖYÜ (elma pinari) Kıztaşı Yapıntı ve Gençali’nin yayla yolu üzerinde, sağlam bir kaya kaideye oturmuş, kibrit kutusu şeklinde yekpare bir kaya parçası Piza kulesi gibi eğimli vaziyette, kaidesinin sağlamlığı yüzünden milyonlarca yıldır yıkılmadan bize kadar gelebilmiş. Boyutları yaklaşık 4x10x20 m. kadar. Evvel zamanın birinde orada bir bey kızı yaşarmış. Kız o kadar güzel, o kadar güzelmiş ki ünü kentten kente yayılmış. Etraftaki beyler, beyzadeler kızı alabilmek için adeta yarışa girmişler. Ellerinden geleni, her fedakarlığı yaparlarmış. Ne var ki kız hiç birini beğenmez, hiç birine varmak istemezmiş… Beyzadelerden biri kıza yanmış, tutuşmuş, illa almak isteyince kız da almış gergefini çıkmış Kıztaşının başına… Beyoğlu da almış okunu yayını vurmuş kendini dağa… “- Bana yar olmayanı başkasına da yar etmem” diyerek Sayharman’dan bir ok atar isabet ettiremez. Düzağaç’tan bir ok atar yine isabet ettiremez. En nihayet çıkar Kıran’a Gözleğitaşı’ndan bir ok daha atar, bu defa ok hedefi bulur kızcağızı al kanlar içinde yere serer… Zamanla kızın gergefi hayat bulur, yeşerip bir çam ağacı olur, oturur Kıztaşının zirvesine… Hâlâ yemyeşil bir çam ağacı Kıztaşının tepesinde dikilip duruyor. (Yapıntı köyünden Fatma Melleç, 1904-1987). Kendisi (ebem) Babaannem olur Savaş ATLAY Konu: Bir Keklik Avcılığı Destanı savaş atlay Cevap yaz: 3 Hits: 5.379 Bir Keklik Avcılığı Destanı 02.03.2008 18:59 Forum: NAVDALI KÖYÜ (elma pinari) Bir Keklik Avcılığı Destanı Eskiden (çok değil 1970 li yıllara kadar) dağlarımızda keklik bol mikdarda bulunurdu. Taban gübresi; adıyla tarlalara atılan ;süper fosfat;; kekliği, yabani güvercinin, culanın ve daha birçok dağ kuşlarının neslini kesti, tarihe karıştırdı. Şimdi bize tatlı anıları ile lafı kaldı; İşte o kekliğin bol olduğu zamanlarda Mut;ta sayılır avcılar vardı. Onlar yörenin en iyi kekliğini alır, en iyi şekilde bakıp en iyi avı yapmaya özenirlerdi. O zamanın meşhur avcılarından şimdi hayatta kimse kalmadı, hepsini rahmetle anıyoruz. Bazılarının isimlerini herhangi bir sıralamaya koymadan rast gele yazıyorum: Niyazi Özbek, Sadık Keskin, Gardiyan Süleyman, Muhammet Ağa, Tahsildar Nuri Efendi, Neşri Atlay, sağlık memuru Azmi Atlay. Ahmet Toplu Gencelili Abide Mehmet, Becili Mustafa Atalay, Gıravgalı Mehmet Yıldız, daha çokları sayılabilirse de bilgi vermek için bu kadarı yeter diyorum. Keklik avı mensimi geldiğinde bunlar gruplar halinde beş, sekiz günlüğüne Göğden, Kızılova, Söğütözü, Saypınar gibi avlıklara giderler hem avlanırlar, hem de en tatlı tarafından sohbet edip hoşça vakit geçirirlerdi. 1970 yılı av mevsiminde tertip edilen Kozlar avcılığı sırasında avcı Mehmet Yıldız kümede beklerken hemen yakınında şaşkın şaşkın gezen bir keklik görür ve tetiğe basar… Ne var ki vurduğu keklik, her nasılsa kafesinden atan kendi kekliğidir; Mehmet Yıldız vurduğu kekliğin kendi kekliği olduğunu anlayınca çok üzülür, olayı bir müddet saklamak ister ama arkadaşları şüphelenirler sıkıştırınca da itiraf eder. Ben de olayı duyunca Şu şekilde dillendirmişim: I Sabahleyin Muttan kalktın yürüdün Karin boğazını usul geç Yıldız Kelceköy, Gedikköy hayli yoruldun Çınarın dibinden bir su iç Yıldız Eşekler meydanı Ardıçlı tapır Oranın kekliği ormanda yatır Eşeğin çiğnine embeli batır Kuruca köprüden çabuk geç Yıldız Bundan sonra yolun yokuşa sardı Yalnız mezar derler bir makam vardı Köşkün yokuşu da epeyce yordu Soğuktur Köşkte de bir su iç Yıldız Yolun çatallaştı hiç fala bakma Darısekisine gidip yolu uzatma Usul çık Mavgayı gök tere batma Yıkılgana vardın bir yol seç Yıldız Eski yola sap ta git yavaş yavaş Menzil sona erdi Kozlara ulaş Avcılar bekliyor onlara yanaş Onlarla anlaşmak biraz güç Yıldız Kozlarda bu gece misafirlik var Akşam mezesine tavşan keklik var Bu meze rakıya pek güzel uyar Sulandır rakıyı öyle iç Yıldız Gece oldu yalan faslı başladı Arkadaşlar birbirini taşladı Sıra sana geldi laf yavaşladı Çok yalan söyleme biraz uç Yıldız II İptida Barçından duyuldu sesi Sesini duyanın coşar hevesi Her kuranda öter artar nefesi Koca kekliğin de namı var olsun Arayı arayı zor bulmuş idin Kekliğin kıymetin sen bilmiş idin İki bin liraya vermemiş idin Sebep olanlara dünya dar olsun Koca keklik bu dağların şahıydı Cümle kuşların da padişahıydı Ne oldu demeden ayağı kaydı Cennette melekler ona yar olsun Kanimi[1] geldi kalkıp bakmadın Kekliği istedi duyup takmadın İki bini saydı dönüp bakmadın Göz etti Kanimi gözü kör olsun Büyük bir hevesle çıktın Kozlara Kozların kekliği benzer kazlara Kısmet olup erişirsen yazlara Keklik avlar iken şansın gür olsun Erte kuranında kalktın yürüdün Bulut gibi Daz tepeyi bürüdün Keklik elde hayli çarık sürüdün Keklik avladığın yer havadar olsun Koca keklik ilk kuranda son öttü Vadesi yetmiş ki kafesten attı Hasiret taşına acele çıktı Rabus[2] çifte gayri sayedar olsun Yıldız kurduğun küme dar mıydı Etticeğin daim ah-ü zar mıydı Koca keklik bu cihanda var mıydı Lafta kaldı gayri namı var olsun Ettin bir yanlışlık söyleme sakın Kekliği keserken etrafa bakın Seyyari dilinden kendini sakın Öteki keklikler bir ayar olsun Doğan atlay --------------------------------------------------------------------------- ----- [1]Kanimi Değerli halk türküleri sanatçımız Musa Eroğlunun babasıdır, o da keklik avcısı idi [2] 2- Av tüfeği markası Konu: Yapintililar Nerede savaş atlay Cevap yaz: 1 Hits: 6.539 Yapintililar Nerede 02.03.2008 11:24 Forum: NAVDALI KÖYÜ (elma pinari) SİTEDE ÜYE ARKADAŞLARIMIZINDA BELKİ YAKINLARI VARDIR DÜŞÜNCESİ İLE, ŞİİRDE İSİMLERİ GEÇEN HEMŞEHRİLERİMİZİ RAHMETLE ANIP, İSİMLERİ HAFIZALARDA BİR KEZ DAHA YER ALSIN DİYE BABAM DOĞAN ATLAYA AİT YAPINTILILAR NEREDE ADLI ŞİİRİ YAYIMLIYORUM, TÜM HEMŞEHRİLERİMİZE SELAMLAR........ Savaş ATLAY YAPINTILILAR NEREDE Ben Doğan Atlay, öğretmen Neşri Atlayın oğluyum. anam Yapıntılı Melleç Dede kızı Fatma. Anam Yapıntılı olduğu için çocukluk yaşantımın çoğu Yapıntıda geçti. Bir gün Muttaki evimde gece uyku tutmadı, türlü düşlere daldım. Belleğimde kalan kopuk kopuk anılar arasında anamı, yapıntıyı, Yapıntılıları, akrabaları, arkadaşları, o zamanki ihtiyarları anımsadım... Çoğu bu dünyadan göçmüşlerdi. Göçenler haliyle unutulacaklardı... Unutulmamaları için anımsayabildiklerimi bari bir not edeyim düşüncesiyle yazmaya başladım. Sonunda 87 kişi ve 34 dörtlükten oluşan bu yapıt ortaya çıktı. Edebi, sanatsal bir değeri olmadığını bildiğim bu yapıtı yaşamakta olan Yapıntı’lılara hediye ediyorum. Belki heves edenler olur da daha iyisini yaparlar veya devam ettirirler. Mut, Şubat 2004 Dinleyin ahbaplar size sorarım Çolak Hasan, Kâzım goca nerede Uzaklardan geldim ahbap ararım Höngürlük’ten Güpçül Ali nerede Ağzı laf yapardı gönüle uygun Arap çöllerinde eylemiş soygun Bir geline sormuş Eğridir yolun Ahmat oğlu Durmuş emmi nerede Devesiyle hep kiraya gederdi Ak göynek beyaz don edik geyerdi Yanık yanık güzel türkü söylerdi Deveci goca noldu nerede Çerkez Ethem ile çalıştı bazı Afyon dağlarında kaldı çok izi İstiklal harbinde olmuştu gazi Emiş garı oğlu Ahmet nerede Yapıntı’da inadıyla ün verdi Daim suyun yokuşuna yüzerdi Kartalı görünce “nah oğlak“ derdi O inatcı Cırrık Bekir nerede Türküsüyle gönülleri bağlardı Urfani’yi söyler bazan ağlardı Söyledikçe sular gibi çağlardı Sohbetlerin tadı Koc’emin nerde Keşef goca, Araboğlu, Süleyman Beşdallı, Tekerlek, Tat, Cırrık Hasan Nizam Ali, Ecelağı pek yaman Saksağana söğen Şebek nerede Düğününde kesti toklu şişeği Köpeğe vurdu Kizir kızı bişşeği Söğüt dalına kondurdu eşşeği Kayın baba Topal Ali nerede Çoban oldu sürü kolunda gezdi Muhtar oldu biraz okudu yazdı Bir değil çok keklik yuvası bozdu Melleç Dede oğlu Mevlit nerede Güdük Ali, Tülü Memet, Çiloğlan Çoban Deli Bağşış gezer hep yayan Kazandığı parayı üst üste yığan Söylemez Hasan emmi nerede Bolacalı Ali, Karagöz Ali Keşef Ali, Süllü Duran, Boz veli Kerim çavış, Mümün Ali, Sar’ali Navdalılı Koca Sabri nerede Arap Durmuş, Keşef Nazmi, Koc’emin Öküz güder iken ettiler yemin Sırrını bilirler birbirlerinin Ortaköy’lü Ayşadudu nerede Gonarı’nın boranında kışında Siper oldu Akoluk’un taşında Yaz günleri Uzunbunar başında Serinlerdi Ahmet Tekin nerede Skodaya bindi getti selamet Malı canı hep Allaha emanet Sağ salim geri dönmekti niyet Dönemedi çavış Mustafa nerde Benli garı, Emiş garı eramil Zomp garısı, Sallan ebe hepsi bir Kerziban onların peşinden gelir Arap Elif, Hım hım garı nerede Hocantı’dan Dağpazar’dan geldiler Yapıntı’nın değerini bildiler Nebi Kiya, Lüfi Çelik nerdeler Alaçamlı Kırıt Kerim nerede Unuttum sanmayın İbiş gocayı Cennet abayla Apdılla hocayı Sarı gelinle Bolacalı Mustafa’yı Bunlar da görünmez acep nerede Kore dağlarına getti selamet Bir gece orada koptu kıyamet Kunuri’de şehit düştü Boz Memet Arkadaşı Zomp Mustafa nerede Molla Hasan, Çakal Ahmet hep bile Bir zaman düştüler Selver’le dile Koca’yşa’yı oynattılar zil ile Sırr’efendi, Macar Ali nerede Muhtar oldu hep hak yolunu tuttu Eğitmenlikte çocukları okuttu Her işi bıraktı sırt üstü yattı Örnek adam Süleyman kiya nerde Çeltik idi Pirinçsuyu yalısı Suyu kesilmiş kurumuş ülüsü Karaman ilinde kaldı ölüsü O gariban Gülbe Memet nerede İbradı’ dan geldi burda eğlendi Allahın yazgısı imiş evlendi Genç yaşında cesedi kefenlendi İbradılı Ali vardı nerede Vaktı geldi Masaralı’dan bıktı Akkulak kızına abayı yaktı Ezan okur iken evine baktı Talvar yıkan Koca Tahsin nerede Zihnime bir şeyler geliyor gene Aklım takıldı Deveci Hüseyin’e Boz Veli garısı Kör kızı nene Uzun boylu Nizam Şerfe nerede Anakadın aba, Çolak Emine Karagöz karısı, Sazaklı nene Tülü garı, Güssün teyze yan yana Komşuları Nergiz nene nerede Iraz aba ile eşi Ümm’aba Geçinceme için ettiler çaba Ömründe bilmem ki sürdü mü safa Kocaları Karadayı nerede Büyüttü dört oğlunu askere saldı Felek ikisini elinden aldı Dede ile Mustfa askerde kaldı O acılı Haççe teyzem nerede Yaşamında çok çileler çekti Gün oldu tarlaya ekinin ekti Kış günü çok vakıt misafir baktı Anam garı Melleç Hatma nerede Bir zaman gönlünce çağlayıp aktı İki evliliğin tadına baktı Olmadı birini geri bıraktı Melleç Ali denen lavgar nerede Öz’de Gökseki’de ekin ekerdi Palaz kovar keklik gibi sekerdi Kümede sabırla keklik beklerdi Melleç oğlu Melleç Omar nerede Yapıntı'nın toprağından taşından Guzgunluk’un boranından kışından Çok değil üç nikah geçti başından Melleç oğlu Melleç Memet nerede Melleç Memet oğlu Memet ne etti Bolacalı Ahmet habersiz getti Topak Memet vardı onlara yetti O açıkgöz topal Ismayıl nerde Seyyari bitir sözü çok uzatma Dikkat et destana yalanı katma Duyduğun şeyleri yabana atma Bütün andıkların hani nerede Gayri sözümüze bir son verelim Soyumuzu ötemizi bilelim Ruhlarına bir Fatiha verelim Düşünelim o faniler nerede Araştırmacı Yazar Doğan ATLAY Konu: elmapınar köyü savaş atlay Cevap yaz: 47 Hits: 36.902 29.02.2008 09:35 Forum: NAVDALI KÖYÜ (elma pinari) soru banamı seyfettin beyemi servet bey, burayı anlıyamadım, yada siz sorunuzu açık sorun da tereddütte kalmıyalım Konu: elmapınar köyü savaş atlay Cevap yaz: 47 Hits: 36.902 Mut Şiirleri 28.02.2008 16:56 Forum: NAVDALI KÖYÜ (elma pinari) MUT ŞİİRLERİ Mut Güzellemesi Gönül kurtulmuş da zembereğinden Yayla sehil dolanıyor, hâl şaşkın. Akgedik’ten, Sertavul’un belinden Yağmur yağar, kar serpeler, yel coşkun. Çoğlağı da akşam oldu, burda ikindi Göksu, allı morlu kemer takındı. Adıras, guruptan kına yakındı Ilgıt ılgıt garbî eser, çal coşkun. Kestel yaylağının öte yüzünde Cem Sultan’a sofra yaymış öz’ünde. Kapızında, koyağında, düzünde Yar dibinde gürül gürül sel coşkun. Karekşi’de gün görünmez kavaktan Kırkpınar’da kevser akar savaktan Gürlevik, Kumru’dan Ardıçoluk’tan Söz etmeden duramıyor dil coşkun. Hebire de deli gönül hebire Yari ola yarin öger habire Yörük kızı bişşek döğer habire Düğün mü var çardak çatma il coşkun. Karabelen, Eğri dağa yaslanır Etekleri lâle sümbül süslenir Annacından Karacoğlan seslenir Mızrap sarhoş, parmak yorgun, tel coşkun. Sıtkı methin eyler, düşürmez dilden Gâhi dilden söyler gâhi gönülden Efil efil esen Zeyker yelinden Kekik kokar, bülbül şakir, gül coşkun. Sıtkı Soylu Konu: elmapınar köyü savaş atlay Cevap yaz: 47 Hits: 36.902 28.02.2008 16:48 Forum: NAVDALI KÖYÜ (elma pinari) İRFANİ ile SARIYAYLA’ya İçelli halk şairimiz İrfani’nin çok tanınmış bir türküsü var; “Sarıyayla”… Halk türküleri sanatçımız Musa Eroğlu Bu türküyü sazıyla, sözüyle dillendirirken bütün güzel duygularını katar, dinleyenleri gönülden duygulandırır, bazılarımızın gözleri çakmak çakmak nemlenir. Herkesçe sevilen bu güzel türküye esas olan “Sarıyayla” neresidir, nerededir? sorusu açılır hep… Bazılarımız; “belki vardır ama nerededir” diye düşünür. Bazılarımız “Kızılelma” gibi algılar. Çocukluğumdan beri duya geldiğim bu türkünün “Sarıyayla”sının neresi olduğunu ben de merak edip araştırdım. Toros Dağlarının üzerindeki Göktepe eteklerinde bir Mut yaylası olduğunu saptadım. 1950’li yıllardan sonra yaylacılığın gereksinimden çıkıp lükse dönüşmesiyle yüzlerce yaylamız gibi Sarıyayla da ıssızlığa terkedilmiş, üzücüdür ki zamanla unutulmaya başlamıştır. Yıllardan 1850 (veya 60), aylardan Mayıs, (Haziran da olabilir). Mut Beylerinin davetlisi olarak Mut’a gelip birkaç hafta misafir kalan İrfani, yaylaları, yaylaların kekik, yavşan, yarpız kokan tertemiz havasını hele hele yaylaların güzellerini özlemeye başlar… O zamanlar izinsiz bey konağından ayrılmak mümkün mü?... İrfani isteklerini, duygularını türkülerine katar gitme zamanının geldiğini vurgulayan türküler söyleyerek izin ister. Gene bir gam geldi tuttu Gurbet elin cevri yetti Ölen öldü kalan getti Sağlar yolum gözler şimdi Aşkın dolusundan içtim Ne yaman bir derde düştüm Bu yerlerde çok eğleştim Karagözlüm ağlar şimdi İrfani gibi sohbetlerin tadı, tuzu bir aşık ele geçmişken kolay bırakılır mı? Tabii izin çıkmaz. Ama İrfani de özlemini başka türkülerle dile getirir: Coşkun idim koçak gibi Keskin idim bıçak gibi Vaktı geçmiş çiçek gibi Sarardım soldum Allahım Koç yiğitler alır satır Arayerden kalkmış hatır Ya yarimi bura getir Ya ben’ora sal Allahım Gene habar geldi çeşm-i âlâdan Başım hali değil derten beladan Gözlerim bir mektup gelmez sıladan Bir mektubu yazdıran yok yazan yok Garipleri gurbet ele salarlar Bu dert beni iflah etmez paralar Göz göz oldu sinemdeki yaralar Neşter vurup deldiren yok delen yok Beyler bakarlar ki İrfani’nin derdi gün gün artmakta, daha fazla üzmemek için gitmesine izin verirler. İrfani de sevinerek Sarıyayla’ya doğru yola çıkar. İrfani bu… o türküsüz olamaz, O’nun yaşantısı türküdür. Hem gider, hem söyler: Okundu yeni nameler Bir gam geldi bağrım deler Dost koynundaki memeler Emilecek çağlar şimdi Gide gide yolu Toroslar’a sarar Toroslar’da dereler, tepeler, sarp geçitler, kapızlar hep gidene engeldir. Ulaşım zordur Toroslar’da… İrfani özlemiştir sılasını, yaylasını… Ne yatarsın bülbül bahar erişti Eski derdim yenisine karıştı Eller göçtü yaylasına kavuştu Eğil dağlar ben yaylama varayım Yükseğinde nemil nemil kar’ın var Engininde ala gözlü yarim var Şunda bir dilbere intizarım var Eğil dağlar ben sılama varayım Almalar ayvalar yüksek daldadır Felek beni günden güne aldatır Ananın atanın gözü yoldadır Eğil dağlar ben sılama varayım +++++ İrfani öğleye doğru Mağras Dağı sırtlarına ulaşır. Sindel tepesi eteklerinde Top Gediği’ne gelince aniden efil efil esen hafif bir esinti yüzünü okşar yüzünden atlayarak bütün vücuduna yayılır, sanki okşar gibi. Orada bir çamın gölgesi-ne oturup kuşbakışı seyrettiği Göksu Vadisi’nin güzelliğine kapılarak kendine has türkülerini söylemeye başlar: Söylen İrfani’ye yarin öğmesin Çözemedim ak göğsünün düğmesin Uz bas kunduranı yer incimesin Topla zülüfünü tel incimesin +++++ Telli durnam kalk gidelim Yollar çimeç bağlar şimdi Sarı çiçek mor menevşe Giyer bizim dağlar şimdi +++++ Yol yürümekle biter, kalkıp yoluna devam eden İrfani, artık yaylalarına ka-vuşmuştur. Her koyakta bir Yörük obasına, her pınarda bir Yörük güzeline rastlar. Onlara içinden geldiğince türküler söyleye söyleye yoluna devam eden İrfani, bir kuşluk vaktı Sarıyayla’sına ulaşır. Yaylayı tamamen görebilen yüksekçe bir yerde durur, bir süre coşkuyla seyreder… Gönlünün bütün hasretiyle, sesinin bütün gücüyle bir “OF” çekip türküsüne başlar: OOOFF! Sarıyayla’m seni yaylayamadım kar iken Yavrı palazını avlayamadım tor iken Sende bu güzellik ben de gençlik var iken Alırım ahdımı koymam ay gelin +++++ İrfani’nin gür sesiyle yayla koyakları inim inim inler, herkes İrfani’nin geldiğini anlar, obayı bir sevinç ve şenlik havası sarar. Daha ilk akşamdan konuk çadırı kadınlı erkekli konuklarla dolmaya başlar. Yemekler yenip ayranlar içildikten sonra İrfani türkülerine başlar: Bir küçücük nevrestenin elinden Olanca aklımız hep zaya getti Gece gündüz edasından nazından Ömrüm sermayesi efvaya getti Size kurban olam gökte melekler Siyah zülfü mah yüzünde kelepler Küçücükten verdiceğim emekler Görmedim vefasın hebaya getti Benden selam olsun nazlı yarime Dahi gelsin baksın benim halime İrfani cehdetsin dostun yoluna Desinler Mecnun’dur Leyla’ya getti +++++ İrfani böyle söyleye söyleye vakit geçmekte gece yarıya ulaşmakta… Ama bir beklediği var ki bir türlü görünmüyor. İrfani ise ona türküleri ile ulaşmaya çalışıyor: Bizim elin ırmakları akar mı Yaz olunca menevşeler kokar mı Sevdiceğim seyrangâha çıkar mı Eğlen durnam eğlen habar sorayım Hak erdirsin aşıkları murada Avcı mısın ne gezersin arada Sevdiğimin seyrangâhı nerede Eğlen durnam eğlen habar sorayım +++++ İrfani bir ara başını kaldırıp baktığında beklediği gelmiş bir kenarda onu dinlemekte… Bütün yorgunluğunu unutup yeni türkülere başlar: Çoktan beri intizarın çektiğim Eşim dostum musahibim geldin mi Mecnun oldum dağ başını beklerim Mecnuna teselli veren geldin mi Gırağı değmiş yaprağını soldurmuş Yad el değmiş gonca gülün yoldurmuş Yavru bizden muhabbeti kaldırmış Yad ellere meyil veren geldin mi İrfani der zülüflerin düzgündür Yavru ile muhabbetim bozgundur O sebepten yarelerim azgındır Yaremin melhemin vuran geldin mi +++++ İrfani artık yaylalarına, sevdiklerine kavuşmuş; oba oba, koyak koyak gezip türkülerini söylemektedir. O günden… Bugüne… Doğan Atlay Konu: elmapınar köyü savaş atlay Cevap yaz: 47 Hits: 36.902 28.02.2008 16:40 Forum: NAVDALI KÖYÜ (elma pinari) Navdalı köyü; Bizim çocukluğumuzun geçtiği, her karışında anılarımız olan bir köydür. Navdalı; iki yüz sene evvelinde beş haneli küçücük bir köydü. Bu beş aile de Mut beyi Deli Ahmet Beyin çiftçileriydiler 1835 yılına kadar Navdalı topraklarına sahip olan Deli Ahmet Bey; çok zalim, adaletsiz bir adammış ki, gadre uğrayanlar tarafından bir suikastle öldürüldüğünde devlete çok borcu çıkmış. Borçlarının tasfiyesine, sonradan maliye nazırı olan Yusuf Paşa gelir. Deli Ahmet Beyin kasasında borçlarını karşılayacak Parası bulunmadığından, Ahmet Beyin tarlaları seçmenlerine dağıtılıp karşılığı para olarak onlardan alınmış imiş. Böylelikle Navdalı tarlaları Çivi köylülerine dağıtılıp tapu edilmiş. Çivi köylüler o tarlaların kendilerine uzaklığından dolayı bakıp ziraat edememişler o yüzden Gıravga beylerine satmışlar. Onlar da kendilerine bir yarar sağlamayan bu tarlaları Hacı Abidin Paşa torunlarından Abdullah Bey oğlu Mehmet Beye, O da kardeşi Yakup Beye satmış. Yakup Beyden de; bu köyle ismi özdeşleşen, Nadir Mutluay satın almakla burayı yayla edinmiş her sene yazın buraya yaylaya çıkar, izinli olduğu zamanlarda kendi dikip yetiştirdiği söğütün gölgesinde arkadaşları ile sohbet eder, dokurcun oynar hoş vakitler geçirirdi. Dedemiz Nadir Mutluayın tarihi şahsiyetinden de biraz bahsedeyim, belki sizlerin duymadığınız yönleri vardır. Müftü Nadir Mutluay Soylu ve köklü bir ailenin bireyidir. Ötesini 1800lü yıllara kadar tarihleyebildik. Daha birçok kişiler ve hikâyeleri varsa da somut belgelerle saptayamadık. Şimdilik elimizdeki belgeler Nadir Beyin dördüncü atası Hacı Abidin paşadan başlıyor. 1804 Kıbrıs isyanını bastırmak için kardeşi Ahmet Paşa ile Kıbrısa giden kapıcıbaşı Hacı Abidin Bey (Zeynel Abidin diye de anılır) isyanın bastırılmasında, asilerin tenkilinde harekâtı idare ettiğini, asilerle yüzyüze çarpışıp başarı ile sonuçlandırdığını bildiren arşiv belgeleri vardır. Hacı Abidin Bey Antalya isyanını da bastırınca vezirliğe yükseltilip paşa (mareşal) olmuş, bazı vilayetlerde valilik yapmıştır. En son Bursa valisi iken orada ölmüş. Mezarı Sultan Mehmet camisi bahçesindeki mezarlıktadır. Nadir Mutluayın Soy ağacı şöyle: 1-Hacı Abidin paşa 2-Hacı Ali Bey 3-Abdullah Bey 4-Ali Safi Bey 5-Nadir Mutluay Nadir Bey, Ali Safi Beyin oğludur. 1879 yılında Mutun Absut köyünde doğmuş. 1895 yılında Mut rüşdiyesini parlak bir derece ile bitirdikten sonra medrese öğrenimi için zamanın kültür merkezi Konyaya gider. Konya medreselerindeki müderrislerle birer birer görüşür, çoğunun bilgisinin kendisine yetmediğini görerek değerli İslam âlimi Yalvaçlı Ömer Vehbi Efendinin medresesine girer. 1906 yılında tahsilini tamamlayıp icazetini (diplomasını) alır, Muta gelir. 1908 yılında Mut mahkeme azalığına, 1910 yılında da Mut müftülüğüne atanmakla 32 yıl bu görevi sürdürüp 1942 yılında emekli oldu. 04.05.1945 tarihinde ansızın kaybettik. Büyük bir ikna ve hitabet yeteneğine sahip olan Nadir Bey Ulusal kurtuluş savaşımının başından sonuna kadar içinde bulunmuş, desteklemiştir. 1 Kasım 1919da Mut Müdafaa-i Hukuk Cemiyetinin kurulmasında önder olmuş en etkin kişidir. Bir ay gibi çok kısa bir zamanda bütün Mut köylerinde Müdafaa-i Hukuk şu-belerinin açılmasını sağlayarak Mut Kuvayi Milliye grubunu oluşturur ve onların giderlerini karşılayacak gelirlerin sağlanmasında büyük hizmetleri olur. Kuvayi Milliye grubunu donatmak için, merkezi Konyada bulunan 12, Kolordunun tahsis ettiği silâh ve cephaneyi o günlerin ve mevsimin bütün zorluklarına karşın 1919 yılı kasım ayı sonlarında bizzat gidip Karamandan getirerek Mut Kuvayi Milliye milislerine dağıtmıştır. Yetmeyince, Mondros anlaşması gereğince Anamur, Gülnar ve Silifkeden toplanan silahlar Karamana gönderilmek üzere Mut jandarma deposunda toplanmıştı. O silahların alınmasına kaymakamdan izin almak için cemiyet Nadir Beyi görevlendirir. Kaymakam;Biz Almanlar ve Avusturyalılarla beraberken yenildik. Anadolu yalnız başına bu koca devletlerle nasıl başa çıkacak; deyince müftü Nadir Beyin cevabı çok anlamlıdır:Beyefendi, meselenin dıştan görünüşü aynen buyurduğunuz gibidir. Ancak, vatanını kurtarmak uğruna kellesini koltuğuna alan bir milletle hiçbir kuvvet başa çıkamaz; diyerek kaymakamı susturur ve silahların teslimi emrini alır. Konya ve Bozkır isyanlarının bir uzantısı olan Ermenek Aslan Memet olayında da çok etkin çalışmaları vardır. Bunlar ve benzer çalışmaları o zamanki Büyük Millet Meclisince takip ve takdir edilmiş bizzat Mustafa Kemal Paşa tarafından bir telgrafla tebrik ve taltif edilmiştir. Elimde fotokopisi bulunan telgraf nameyi eski yazılı aslından yeni yazıya ve bu günün diline çevirerek veriyorum: MUT MÜFTÜSÜ NADİR EFENDİYE Vatanımızın kurtarılması ve milli bağımsızlığımızın korunmasını hedef alan mukaddes davamızı çürütmek maksadıyla düşmanlarımızın teşvikleri sonucu meydana gelen isyan olaylarını bastırmak ve bu suretle milletimizin birliğini temin uğrunda gösterdiğiniz vatan sevgisiyle dolu hizmetleri büyük bir memnuniyetle haber aldım. Harcadığınız fedakârane çalışmalara teşekkür, elde ettiğiniz muvaffakıyetten dolayı zat-ı âlinizi tebrik ederim. 22. Ekim. 1920 Büyük Millet Meclisi Reisi Mustafa Kemal İsyanlar bastırılmış, Muharebeler bitmiş, Zaferler kazanılmış, vatan kurtarılmış sıra devrimlere gelmiş Şapka devrimini kabullenemeyen bazı muhalifler olmuş. Bunlardan biri de Mut Müdafaa-i Hukuk Cemiyeti başkanı Mirza Beydir. Şapka giyilmesi, fes gi-yilmemesi, giyenlerin şiddetle cezalandırılması hakkında çok sıkı ve kesin emirler gelmektedir. Mutun en kalabalık olduğu bir Cuma günü Mirza Bey fesini giymiş halk arasında geziyor, Kaymakam ne yapacağını şaşırmış Bir tarafta emirler, bir tarafta Mirza Bey, Mirza Bey o kadar güçlü ki, Kimse ona bir şey yapamaz, bir şey diyemez, Kaymakam Nadir Beyi çağırıp ne yapması gerektiğini sorar; Nadir Bey,merak buyurmayın beyefendi, Cuma namazından sonra giyer der. Nadir Bey o gün camide şapka devrimi üzerine bir konuşma yapar. Onu dinleyen Mirza Bey namazdan çı-kınca derhal gider bir şapka alıp giyer. (Üzücüdür ki irticalen yapılan o konuşmanın yazılı metni yoktur) Nadir Beyi tanıyanlar; dürüst, adil, zeki, ileri görüşlü, kararlarında isabetli bir yaratılışa sahip olduğunu saygıyla anarak söylerler. Merhum; âlim ve aydın bir din adamı, bilinçli bir cumhuriyetçi, ciddi bir devrimci, koyu ve samimi bir milliyetçi, kara taassubun amansız düşmanı idi. Bir gün Konya medreselerinde beraber okuduğu, medreseden iyi bir derece ile mezun olmuş olan arkadaşı Müftü zade Hüseyin efendiye sorar: Hüseyin efendi, Hazret-i Peygamber Mekkede dirilse: Ey benim ümmetim, işte ben dirildim, etrafımda toplanın dese. Atatürk te Ankarada dirilse: Ey benim milletim, işte ben dirildim etrafımda toplanın dese. Hangisinin yanına gidersin? Hüseyin efendi:Tabii Mekkeye Peygamberin yanına giderim deyince Nadir Bey:Hüseyin efendi, ben Ankaraya Atatürkün yanına giderim. Der. Hazırlayan: Doğan Atlay Konu: Elmapınar[navdalı] köyü savaş atlay Cevap yaz: 3 Hits: 5.814 28.02.2008 16:26 Forum: NAVDALI KÖYÜ (elma pinari) Navdalı köyü; Bizim çocukluğumuzun geçtiği, her karışında anılarımız olan bir köydür. Navdalı; iki yüz sene evvelinde beş haneli küçücük bir köydü. Bu beş aile de Mut beyi Deli Ahmet Bey’in çiftçileriydiler 1835 yılına kadar Navdalı topraklarına sahip olan Deli Ahmet Bey; çok zalim, adaletsiz bir adammış ki, gadre uğrayanlar tarafından bir suikastle öldürüldüğünde devlete çok borcu çıkmış. Borçlarının tasfiyesine, sonradan maliye nazırı olan Yusuf Paşa gelir. Deli Ahmet Bey’in kasasında borçlarını karşılayacak Parası bulunmadığından, Ahmet Bey’in tarlaları seçmenlerine dağıtılıp karşılığı para olarak onlardan alınmış imiş. Böylelikle Navdalı tarlaları Çivi köylülerine dağıtılıp tapu edilmiş. Çivi köylüler o tarlaların kendilerine uzaklığından dolayı bakıp ziraat edememişler o yüzden Gıravga beylerine satmışlar. Onlar da kendilerine bir yarar sağlamayan bu tarlaları Hacı Abidin Paşa torunlarından Abdullah Bey oğlu Mehmet Bey’e, O da kardeşi Yakup Bey’e satmış. Yakup Bey’den de; bu köyle ismi özdeşleşen, Nadir Mutluay satın almakla burayı yayla edinmiş her sene yazın buraya yaylaya çıkar, izinli olduğu zamanlarda kendi dikip yetiştirdiği söğütün gölgesinde arkadaşları ile sohbet eder, dokurcun oynar hoş vakitler geçirirdi. Dedemiz Nadir Mutluay’ın tarihi şahsiyetinden de biraz bahsedeyim, belki sizlerin duymadığınız yönleri vardır. Müftü Nadir Mutluay Soylu ve köklü bir ailenin bireyidir. Ötesini 1800’lü yıllara kadar tarihleyebildik. Daha birçok kişiler ve hikâyeleri varsa da somut belgelerle saptayamadık. Şimdilik elimizdeki belgeler Nadir Bey’in dördüncü atası Hacı Abidin paşadan başlıyor. 1804 Kıbrıs isyanını bastırmak için kardeşi Ahmet Paşa ile Kıbrıs’a giden kapıcıbaşı Hacı Abidin Bey (Zeynel Abidin diye de anılır) isyanın bastırılmasında, asilerin tenkilinde harekâtı idare ettiğini, asilerle yüzyüze çarpışıp başarı ile sonuçlandırdığını bildiren arşiv belgeleri vardır. Hacı Abidin Bey Antalya isyanını da bastırınca vezirliğe yükseltilip paşa (mareşal) olmuş, bazı vilayetlerde valilik yapmıştır. En son Bursa valisi iken orada ölmüş. Mezarı Sultan Mehmet camisi bahçesindeki mezarlıktadır. Nadir Mutluay’ın Soy ağacı şöyle: 1-Hacı Abidin paşa 2-Hacı Ali Bey 3-Abdullah Bey 4-Ali Safi Bey 5-Nadir Mutluay Nadir Bey, Ali Safi Bey’in oğludur. 1879 yılında Mut’un Absut köyünde doğmuş. 1895 yılında Mut rüşdiyesini parlak bir derece ile bitirdikten sonra medrese öğrenimi için zamanın kültür merkezi Konya’ya gider. Konya medreselerindeki müderrislerle birer birer görüşür, çoğunun bilgisinin kendisine yetmediğini görerek değerli İslam âlimi Yalvaçlı Ömer Vehbi Efendinin medresesine girer. 1906 yılında tahsilini tamamlayıp icazetini (diplomasını) alır, Mut’a gelir. 1908 yılında Mut mahkeme azalığına, 1910 yılında da Mut müftülüğüne atanmakla 32 yıl bu görevi sürdürüp 1942 yılında emekli oldu. 04.05.1945 tarihinde ansızın kaybettik. Büyük bir ikna ve hitabet yeteneğine sahip olan Nadir Bey Ulusal kurtuluş savaşımının başından sonuna kadar içinde bulunmuş, desteklemiştir. 1 Kasım 1919’da Mut Müdafaa-i Hukuk Cemiyetinin kurulmasında önder olmuş en etkin kişidir. Bir ay gibi çok kısa bir zamanda bütün Mut köylerinde Müdafaa-i Hukuk şu-belerinin açılmasını sağlayarak Mut Kuvayi Milliye grubunu oluşturur ve onların giderlerini karşılayacak gelirlerin sağlanmasında büyük hizmetleri olur. Kuvayi Milliye grubunu donatmak için, merkezi Konya’da bulunan 12, Kolordunun tahsis ettiği silâh ve cephaneyi o günlerin ve mevsimin bütün zorluklarına karşın 1919 yılı kasım ayı sonlarında bizzat gidip Karaman’dan getirerek Mut Kuvayi Milliye milislerine dağıtmıştır. Yetmeyince, Mondros anlaşması gereğince Anamur, Gülnar ve Silifke’den toplanan silahlar Karaman’a gönderilmek üzere Mut jandarma deposunda toplanmıştı. O silahların alınmasına kaymakamdan izin almak için cemiyet Nadir Beyi görevlendirir. Kaymakam: “Biz Almanlar ve Avusturyalılarla beraberken yenildik. Anadolu yalnız başına bu koca devletlerle nasıl başa çıkacak” deyince müftü Nadir Bey’in cevabı çok anlamlıdır: “Beyefendi, meselenin dıştan görünüşü aynen buyurduğunuz gibidir. Ancak, vatanını kurtarmak uğruna kellesini koltuğuna alan bir milletle hiçbir kuvvet başa çıkamaz” diyerek kaymakamı susturur ve silahların teslimi emrini alır. Konya ve Bozkır isyanlarının bir uzantısı olan Ermenek Aslan Memet olayında da çok etkin çalışmaları vardır. Bunlar ve benzer çalışmaları o zamanki Büyük Millet Meclisince takip ve takdir edilmiş bizzat Mustafa Kemal Paşa tarafından bir telgrafla tebrik ve taltif edilmiştir. Elimde fotokopisi bulunan telgraf nameyi eski yazılı aslından yeni yazıya ve bu günün diline çevirerek veriyorum: MUT MÜFTÜSÜ NADİR EFENDİYE Vatanımızın kurtarılması ve milli bağımsızlığımızın korunmasını hedef alan mukaddes davamızı çürütmek maksadıyla düşmanlarımızın teşvikleri sonucu meydana gelen isyan olaylarını bastırmak ve bu suretle milletimizin birliğini temin uğrunda gösterdiğiniz vatan sevgisiyle dolu hizmetleri büyük bir memnuniyetle haber aldım. Harcadığınız fedakârane çalışmalara teşekkür, elde ettiğiniz muvaffakıyetten dolayı zat-ı âlinizi tebrik ederim. 22. Ekim. 1920 Büyük Millet Meclisi Reisi Mustafa Kemal İsyanlar bastırılmış, Muharebeler bitmiş, Zaferler kazanılmış, vatan kurtarılmış sıra devrimlere gelmiş… Şapka devrimini kabullenemeyen bazı muhalifler olmuş. Bunlardan biri de Mut Müdafaa-i Hukuk Cemiyeti başkanı Mirza Bey’dir. Şapka giyilmesi, fes gi-yilmemesi, giyenlerin şiddetle cezalandırılması hakkında çok sıkı ve kesin emirler gelmektedir. Mut’un en kalabalık olduğu bir Cuma günü Mirza Bey fesini giymiş halk arasında geziyor… Kaymakam ne yapacağını şaşırmış Bir tarafta emirler, bir tarafta Mirza Bey… Mirza Bey o kadar güçlü ki… Kimse ona bir şey yapamaz, bir şey diyemez… Kaymakam Nadir Bey’i çağırıp ne yapması gerektiğini sorar; Nadir Bey “merak buyurmayın beyefendi, Cuma namazın-dan sonra giyer der”. Nadir Bey o gün camide şapka devrimi üzerine bir konuşma yapar. O’nu dinleyen Mirza Bey namazdan çı-kınca derhal gider bir şapka alıp giyer. (Üzücüdür ki irticalen yapılan o konuşmanın yazılı metni yoktur) Nadir Bey’i tanıyanlar; dürüst, adil, zeki, ileri görüşlü, kararlarında isabetli bir yaratılışa sahip olduğunu saygıyla anarak söylerler. Merhum; âlim ve aydın bir din adamı, bilinçli bir cumhuriyetçi, ciddi bir devrimci, koyu ve samimi bir milliyetçi, kara taassubun amansız düşmanı idi. Bir gün Konya medreselerinde beraber okuduğu, medreseden iyi bir derece ile mezun olmuş olan arkadaşı Müftü zade Hüseyin efendiye sorar: “Hüseyin efendi, Hazret-i Peygamber Mekke’de dirilse: Ey benim ümmetim, işte ben dirildim, etrafımda toplanın dese. Atatürk te Ankara’da dirilse: Ey benim milletim, işte ben dirildim etrafımda toplanın dese. Hangisinin yanına gidersin”? Hüseyin efendi: “Tabii Mekke’ye Peygamberin yanına giderim” deyince Nadir Bey: “Hüseyin efendi, ben Ankara’ya Atatürk’ün yanına giderim. Der… Hazırlayan: Doğan Atlay Konu: elmapınar köyü savaş atlay Cevap yaz: 47 Hits: 36.902 Tanitim 27.02.2008 22:33 Forum: NAVDALI KÖYÜ (elma pinari) www.savasatlay.tr.gg yada google dan savas atlay yazın yeterli Konu: elmapınar köyü savaş atlay Cevap yaz: 47 Hits: 36.902 27.02.2008 22:29 Forum: NAVDALI KÖYÜ (elma pinari) Tüm hemşehrilerimize selamlar:h:, nüfus kağıdımızda elmapınar yazıyor ama maalesef köyümüzü görmek nasip olmadı, inşallah bu ağustosta, sevgilerimle Savaş ATLAY Konu: Savas savaş atlay Cevap yaz: 4 Hits: 285 Cevap: Savas 05.02.2008 23:38 Forum: HOŞGELDİNİZ & TANIŞALIM teşekkür ederim hoşbulduk, aranızda olmaktan mutluyum, (doğuştanda mutluydum aslında ), çok güzel bir site, burada çok yararlı paylaşımlarda bulunacağımıza inanıyorum, sevgilerimle, antalyadan selamlar Gösterilen Mesaj 1 ile 15 arası. Toplam 15 mesaj bulundu Bu sitenin tüm hakları Gümelilere aittir. © 2006-2016 GÜMELİLER DERNEĞİ Düzenleyen Ali KAPLAN