www.savasatlay.tr.gg yada google dan savas atlay yazın yeterli

Navdalı köyü; Bizim çocukluğumuzun geçtiği, her karışında anılarımız olan bir köydür. Navdalı; iki yüz sene evvelinde beş haneli küçücük bir köydü. Bu beş aile de Mut beyi Deli Ahmet Beyin çiftçileriydiler 1835 yılına kadar Navdalı topraklarına sahip olan Deli Ahmet Bey; çok zalim, adaletsiz bir adammış ki, gadre uğrayanlar tarafından bir suikastle öldürüldüğünde devlete çok borcu çıkmış. Borçlarının tasfiyesine, sonradan maliye nazırı olan Yusuf Paşa gelir. Deli Ahmet Beyin kasasında borçlarını karşılayacak Parası bulunmadığından, Ahmet Beyin tarlaları seçmenlerine dağıtılıp karşılığı para olarak onlardan alınmış imiş. Böylelikle Navdalı tarlaları Çivi köylülerine dağıtılıp tapu edilmiş. Çivi köylüler o tarlaların kendilerine uzaklığından dolayı bakıp ziraat edememişler o yüzden Gıravga beylerine satmışlar. Onlar da kendilerine bir yarar sağlamayan bu tarlaları Hacı Abidin Paşa torunlarından Abdullah Bey oğlu Mehmet Beye, O da kardeşi Yakup Beye satmış. Yakup Beyden de; bu köyle ismi özdeşleşen, Nadir Mutluay satın almakla burayı yayla edinmiş her sene yazın buraya yaylaya çıkar, izinli olduğu zamanlarda kendi dikip yetiştirdiği söğütün gölgesinde arkadaşları ile sohbet eder, dokurcun oynar hoş vakitler geçirirdi.
Dedemiz Nadir Mutluayın tarihi şahsiyetinden de biraz bahsedeyim, belki sizlerin duymadığınız yönleri vardır.




Müftü Nadir Mutluay

Soylu ve köklü bir ailenin bireyidir. Ötesini 1800lü yıllara kadar tarihleyebildik. Daha birçok kişiler ve hikâyeleri varsa da somut belgelerle saptayamadık. Şimdilik elimizdeki belgeler Nadir Beyin dördüncü atası Hacı Abidin paşadan başlıyor.
1804 Kıbrıs isyanını bastırmak için kardeşi Ahmet Paşa ile Kıbrısa giden kapıcıbaşı Hacı Abidin Bey (Zeynel Abidin diye de anılır) isyanın bastırılmasında, asilerin tenkilinde harekâtı idare ettiğini, asilerle yüzyüze çarpışıp başarı ile sonuçlandırdığını bildiren arşiv belgeleri vardır. Hacı Abidin Bey Antalya isyanını da bastırınca vezirliğe yükseltilip paşa (mareşal) olmuş, bazı vilayetlerde valilik yapmıştır. En son Bursa valisi iken orada ölmüş. Mezarı Sultan Mehmet camisi bahçesindeki mezarlıktadır.
Nadir Mutluayın Soy ağacı şöyle:
1-Hacı Abidin paşa
2-Hacı Ali Bey
3-Abdullah Bey
4-Ali Safi Bey
5-Nadir Mutluay
Nadir Bey, Ali Safi Beyin oğludur. 1879 yılında Mutun Absut köyünde doğmuş. 1895 yılında Mut rüşdiyesini parlak bir derece ile bitirdikten sonra medrese öğrenimi için zamanın kültür merkezi Konyaya gider. Konya medreselerindeki müderrislerle birer birer görüşür, çoğunun bilgisinin kendisine yetmediğini görerek değerli İslam âlimi Yalvaçlı Ömer Vehbi Efendinin medresesine girer. 1906 yılında tahsilini tamamlayıp icazetini (diplomasını) alır, Muta gelir. 1908 yılında Mut mahkeme azalığına, 1910 yılında da Mut müftülüğüne atanmakla 32 yıl bu görevi sürdürüp 1942 yılında emekli oldu. 04.05.1945 tarihinde ansızın kaybettik.

Büyük bir ikna ve hitabet yeteneğine sahip olan Nadir Bey Ulusal kurtuluş savaşımının başından sonuna kadar içinde bulunmuş, desteklemiştir. 1 Kasım 1919da Mut Müdafaa-i Hukuk Cemiyetinin kurulmasında önder olmuş en etkin kişidir. Bir ay gibi çok kısa bir zamanda bütün Mut köylerinde Müdafaa-i Hukuk şu-belerinin açılmasını sağlayarak Mut Kuvayi Milliye grubunu oluşturur ve onların giderlerini karşılayacak gelirlerin sağlanmasında büyük hizmetleri olur.
Kuvayi Milliye grubunu donatmak için, merkezi Konyada bulunan 12, Kolordunun tahsis ettiği silâh ve cephaneyi o günlerin ve mevsimin bütün zorluklarına karşın 1919 yılı kasım ayı sonlarında bizzat gidip Karamandan getirerek Mut Kuvayi Milliye milislerine dağıtmıştır. Yetmeyince, Mondros anlaşması gereğince Anamur, Gülnar ve Silifkeden toplanan silahlar Karamana gönderilmek üzere Mut jandarma deposunda toplanmıştı. O silahların alınmasına kaymakamdan izin almak için cemiyet Nadir Beyi görevlendirir. Kaymakam;Biz Almanlar ve Avusturyalılarla beraberken yenildik. Anadolu yalnız başına bu koca devletlerle nasıl başa çıkacak; deyince müftü Nadir Beyin cevabı çok anlamlıdır:Beyefendi, meselenin dıştan görünüşü aynen buyurduğunuz gibidir. Ancak, vatanını kurtarmak uğruna kellesini koltuğuna alan bir milletle hiçbir kuvvet başa çıkamaz; diyerek kaymakamı susturur ve silahların teslimi emrini alır.
Konya ve Bozkır isyanlarının bir uzantısı olan Ermenek Aslan Memet olayında da çok etkin çalışmaları vardır.
Bunlar ve benzer çalışmaları o zamanki Büyük Millet Meclisince takip ve takdir edilmiş bizzat Mustafa Kemal Paşa tarafından bir telgrafla tebrik ve taltif edilmiştir. Elimde fotokopisi bulunan telgraf nameyi eski yazılı aslından yeni yazıya ve bu günün diline çevirerek veriyorum:
MUT MÜFTÜSÜ NADİR EFENDİYE
Vatanımızın kurtarılması ve milli bağımsızlığımızın korunmasını hedef alan mukaddes davamızı çürütmek maksadıyla düşmanlarımızın teşvikleri sonucu meydana gelen isyan olaylarını bastırmak ve bu suretle milletimizin birliğini temin uğrunda gösterdiğiniz vatan sevgisiyle dolu hizmetleri büyük bir memnuniyetle haber aldım. Harcadığınız fedakârane çalışmalara teşekkür, elde ettiğiniz muvaffakıyetten dolayı zat-ı âlinizi tebrik ederim. 22. Ekim. 1920
Büyük Millet Meclisi Reisi
Mustafa Kemal

İsyanlar bastırılmış, Muharebeler bitmiş, Zaferler kazanılmış, vatan kurtarılmış sıra devrimlere gelmiş Şapka devrimini kabullenemeyen bazı muhalifler olmuş. Bunlardan biri de Mut Müdafaa-i Hukuk Cemiyeti başkanı Mirza Beydir. Şapka giyilmesi, fes gi-yilmemesi, giyenlerin şiddetle cezalandırılması hakkında çok sıkı ve kesin emirler gelmektedir. Mutun en kalabalık olduğu bir Cuma günü Mirza Bey fesini giymiş halk arasında geziyor, Kaymakam ne yapacağını şaşırmış Bir tarafta emirler, bir tarafta Mirza Bey, Mirza Bey o kadar güçlü ki, Kimse ona bir şey yapamaz, bir şey diyemez, Kaymakam Nadir Beyi çağırıp ne yapması gerektiğini sorar; Nadir Bey,merak buyurmayın beyefendi, Cuma namazından sonra giyer der. Nadir Bey o gün camide şapka devrimi üzerine bir konuşma yapar. Onu dinleyen Mirza Bey namazdan çı-kınca derhal gider bir şapka alıp giyer. (Üzücüdür ki irticalen yapılan o konuşmanın yazılı metni yoktur)
Nadir Beyi tanıyanlar; dürüst, adil, zeki, ileri görüşlü, kararlarında isabetli bir yaratılışa sahip olduğunu saygıyla anarak söylerler.
Merhum; âlim ve aydın bir din adamı, bilinçli bir cumhuriyetçi, ciddi bir devrimci, koyu ve samimi bir milliyetçi, kara taassubun amansız düşmanı idi.
Bir gün Konya medreselerinde beraber okuduğu, medreseden iyi bir derece ile mezun olmuş olan arkadaşı Müftü zade Hüseyin efendiye sorar: Hüseyin efendi, Hazret-i Peygamber Mekkede dirilse: Ey benim ümmetim, işte ben dirildim, etrafımda toplanın dese. Atatürk te Ankarada dirilse: Ey benim milletim, işte ben dirildim etrafımda toplanın dese. Hangisinin yanına gidersin? Hüseyin efendi:Tabii Mekkeye Peygamberin yanına giderim deyince Nadir Bey:Hüseyin efendi, ben Ankaraya Atatürkün yanına giderim. Der.

Hazırlayan: Doğan Atlay

İRFANİ ile SARIYAYLA’ya
İçelli halk şairimiz İrfani’nin çok tanınmış bir türküsü var; “Sarıyayla”… Halk türküleri sanatçımız Musa Eroğlu Bu türküyü sazıyla, sözüyle dillendirirken bütün güzel duygularını katar, dinleyenleri gönülden duygulandırır, bazılarımızın gözleri çakmak çakmak nemlenir. Herkesçe sevilen bu güzel türküye esas olan “Sarıyayla” neresidir, nerededir? sorusu açılır hep… Bazılarımız; “belki vardır ama nerededir” diye düşünür. Bazılarımız “Kızılelma” gibi algılar.
Çocukluğumdan beri duya geldiğim bu türkünün “Sarıyayla”sının neresi olduğunu ben de merak edip araştırdım. Toros Dağlarının üzerindeki Göktepe eteklerinde bir Mut yaylası olduğunu saptadım.
1950’li yıllardan sonra yaylacılığın gereksinimden çıkıp lükse dönüşmesiyle yüzlerce yaylamız gibi Sarıyayla da ıssızlığa terkedilmiş, üzücüdür ki zamanla unutulmaya başlamıştır.

Yıllardan 1850 (veya 60), aylardan Mayıs, (Haziran da olabilir). Mut Beylerinin davetlisi olarak Mut’a gelip birkaç hafta misafir kalan İrfani, yaylaları, yaylaların kekik, yavşan, yarpız kokan tertemiz havasını hele hele yaylaların güzellerini özlemeye başlar… O zamanlar izinsiz bey konağından ayrılmak mümkün mü?... İrfani isteklerini, duygularını türkülerine katar gitme zamanının geldiğini vurgulayan türküler söyleyerek izin ister.

Gene bir gam geldi tuttu
Gurbet elin cevri yetti
Ölen öldü kalan getti
Sağlar yolum gözler şimdi

Aşkın dolusundan içtim
Ne yaman bir derde düştüm
Bu yerlerde çok eğleştim
Karagözlüm ağlar şimdi

İrfani gibi sohbetlerin tadı, tuzu bir aşık ele geçmişken kolay bırakılır mı? Tabii izin çıkmaz. Ama İrfani de özlemini başka türkülerle dile getirir:

Coşkun idim koçak gibi
Keskin idim bıçak gibi
Vaktı geçmiş çiçek gibi
Sarardım soldum Allahım


Koç yiğitler alır satır
Arayerden kalkmış hatır
Ya yarimi bura getir
Ya ben’ora sal Allahım

Gene habar geldi çeşm-i âlâdan
Başım hali değil derten beladan
Gözlerim bir mektup gelmez sıladan
Bir mektubu yazdıran yok yazan yok

Garipleri gurbet ele salarlar
Bu dert beni iflah etmez paralar
Göz göz oldu sinemdeki yaralar
Neşter vurup deldiren yok delen yok

Beyler bakarlar ki İrfani’nin derdi gün gün artmakta, daha fazla üzmemek için gitmesine izin verirler. İrfani de sevinerek Sarıyayla’ya doğru yola çıkar. İrfani bu… o türküsüz olamaz, O’nun yaşantısı türküdür. Hem gider, hem söyler:

Okundu yeni nameler
Bir gam geldi bağrım deler
Dost koynundaki memeler
Emilecek çağlar şimdi

Gide gide yolu Toroslar’a sarar Toroslar’da dereler, tepeler, sarp geçitler, kapızlar hep gidene engeldir. Ulaşım zordur Toroslar’da… İrfani özlemiştir sılasını, yaylasını…
Ne yatarsın bülbül bahar erişti

Eski derdim yenisine karıştı
Eller göçtü yaylasına kavuştu
Eğil dağlar ben yaylama varayım

Yükseğinde nemil nemil kar’ın var
Engininde ala gözlü yarim var
Şunda bir dilbere intizarım var
Eğil dağlar ben sılama varayım

Almalar ayvalar yüksek daldadır
Felek beni günden güne aldatır
Ananın atanın gözü yoldadır
Eğil dağlar ben sılama varayım
+++++

İrfani öğleye doğru Mağras Dağı sırtlarına ulaşır. Sindel tepesi eteklerinde Top Gediği’ne gelince aniden efil efil esen hafif bir esinti yüzünü okşar yüzünden atlayarak bütün vücuduna yayılır, sanki okşar gibi. Orada bir çamın gölgesi-ne oturup kuşbakışı seyrettiği Göksu Vadisi’nin güzelliğine kapılarak kendine has türkülerini söylemeye başlar:

Söylen İrfani’ye yarin öğmesin
Çözemedim ak göğsünün düğmesin
Uz bas kunduranı yer incimesin
Topla zülüfünü tel incimesin
+++++

Telli durnam kalk gidelim
Yollar çimeç bağlar şimdi
Sarı çiçek mor menevşe
Giyer bizim dağlar şimdi
+++++

Yol yürümekle biter, kalkıp yoluna devam eden İrfani, artık yaylalarına ka-vuşmuştur. Her koyakta bir Yörük obasına, her pınarda bir Yörük güzeline rastlar. Onlara içinden geldiğince türküler söyleye söyleye yoluna devam eden İrfani, bir kuşluk vaktı Sarıyayla’sına ulaşır. Yaylayı tamamen görebilen yüksekçe bir yerde durur, bir süre coşkuyla seyreder… Gönlünün bütün hasretiyle, sesinin bütün gücüyle bir “OF” çekip türküsüne başlar:

OOOFF! Sarıyayla’m seni yaylayamadım kar iken
Yavrı palazını avlayamadım tor iken
Sende bu güzellik ben de gençlik var iken
Alırım ahdımı koymam ay gelin
+++++

İrfani’nin gür sesiyle yayla koyakları inim inim inler, herkes İrfani’nin geldiğini anlar, obayı bir sevinç ve şenlik havası sarar. Daha ilk akşamdan konuk çadırı kadınlı erkekli konuklarla dolmaya başlar. Yemekler yenip ayranlar içildikten sonra İrfani türkülerine başlar:

Bir küçücük nevrestenin elinden
Olanca aklımız hep zaya getti
Gece gündüz edasından nazından
Ömrüm sermayesi efvaya getti




Size kurban olam gökte melekler
Siyah zülfü mah yüzünde kelepler
Küçücükten verdiceğim emekler
Görmedim vefasın hebaya getti


Benden selam olsun nazlı yarime
Dahi gelsin baksın benim halime
İrfani cehdetsin dostun yoluna
Desinler Mecnun’dur Leyla’ya getti
+++++

İrfani böyle söyleye söyleye vakit geçmekte gece yarıya ulaşmakta… Ama bir beklediği var ki bir türlü görünmüyor. İrfani ise ona türküleri ile ulaşmaya çalışıyor:

Bizim elin ırmakları akar mı
Yaz olunca menevşeler kokar mı
Sevdiceğim seyrangâha çıkar mı
Eğlen durnam eğlen habar sorayım

Hak erdirsin aşıkları murada
Avcı mısın ne gezersin arada
Sevdiğimin seyrangâhı nerede
Eğlen durnam eğlen habar sorayım
+++++

İrfani bir ara başını kaldırıp baktığında beklediği gelmiş bir kenarda onu dinlemekte… Bütün yorgunluğunu unutup yeni türkülere başlar:

Çoktan beri intizarın çektiğim
Eşim dostum musahibim geldin mi
Mecnun oldum dağ başını beklerim
Mecnuna teselli veren geldin mi

Gırağı değmiş yaprağını soldurmuş
Yad el değmiş gonca gülün yoldurmuş
Yavru bizden muhabbeti kaldırmış
Yad ellere meyil veren geldin mi

İrfani der zülüflerin düzgündür
Yavru ile muhabbetim bozgundur
O sebepten yarelerim azgındır
Yaremin melhemin vuran geldin mi
+++++

İrfani artık yaylalarına, sevdiklerine kavuşmuş; oba oba, koyak koyak gezip türkülerini söylemektedir. O günden… Bugüne…

Doğan Atlay

MUT ŞİİRLERİ

Mut Güzellemesi


Gönül kurtulmuş da zembereğinden
Yayla sehil dolanıyor, hâl şaşkın.
Akgedik’ten, Sertavul’un belinden
Yağmur yağar, kar serpeler, yel coşkun.

Çoğlağı da akşam oldu, burda ikindi
Göksu, allı morlu kemer takındı.
Adıras, guruptan kına yakındı
Ilgıt ılgıt garbî eser, çal coşkun.

Kestel yaylağının öte yüzünde
Cem Sultan’a sofra yaymış öz’ünde.
Kapızında, koyağında, düzünde
Yar dibinde gürül gürül sel coşkun.

Karekşi’de gün görünmez kavaktan
Kırkpınar’da kevser akar savaktan
Gürlevik, Kumru’dan Ardıçoluk’tan
Söz etmeden duramıyor dil coşkun.

Hebire de deli gönül hebire
Yari ola yarin öger habire
Yörük kızı bişşek döğer habire
Düğün mü var çardak çatma il coşkun.

Karabelen, Eğri dağa yaslanır
Etekleri lâle sümbül süslenir
Annacından Karacoğlan seslenir
Mızrap sarhoş, parmak yorgun, tel coşkun.

Sıtkı methin eyler, düşürmez dilden
Gâhi dilden söyler gâhi gönülden
Efil efil esen Zeyker yelinden
Kekik kokar, bülbül şakir, gül coşkun.

Sıtkı Soylu

Tüm Navdalilara Selamlar....

Sayın MuTLu [Smod] ` ve imzası:

SAĞLIKLI YAŞAM ÖZDE'DEN GEÇER

sanaz ne sormamızı istersin

soru banamı seyfettin beyemi servet bey, burayı anlıyamadım, yada siz sorunuzu açık sorun da tereddütte kalmıyalım

savaş atlay'a çok teşekkürler,çok güzel bilgiler edindik,sağolun.selamlar

merhaba savaş bey bede navdalıdan şeker hocanın torunuum sizeri tanıdıgıma memnun oldum ayrıca anneme sizden söz ettim dedenizi çok iyi tanıyor annem emiş gelinin kızı şemiye bende şiir ve hıkaye yazıyorum kısaca suyundan havasından olacak hepimiz şair ruhluyuz ama hep defter sayfalarında kalıyor yazdılarımız tekrar saygılar eşinize selamlar

Yazılarınız hep defter sayfasında kalmasın,değerlendireceğiz yakın zamanda , Ailenize çok selam, saygılar sunuyorum

merhaba savaş bey bu siteyi bizlere kzandıransaygı deger büyüklerime teşekkürü
borç bilirim saygılarımı sunarım ayrıca sizlerede teşekür ederim sanki kökü sökülmüş bir ağacı inceler gibi hisediyorum kendimi dugu sanağı yşıyorum inanın kedimi çok
köyde hissetdim öle olurda şiir yazılmazmı size bir şiirimi arman ediyorum

sen senden iyinin efendisi ol
ben benden kötüye köle olurum
ötüşsün bülbüller bhçende gülde
ben dikeni batan dalı olurum

kılıcı kesmeyen alisi sen ol
ben abdal elinde asa olurum
başin acıtmasın kuş tüyünde yat
ben çarmağa erilen isa olurum

saliha karabaş

muhsinbey oncelikle sitemize hos geldiniz ben gumeden enisdem navdalidan gokcocugun oglu suleyman tufekci oglu simdi eskisehirde kardesleri var topal nebi serafettin farettin navdali koyunu iyi tanirim sizede tekrar hg diyorum yazilarinizin devamini bekliyoruz ayrica koyun fotaraflarini siteye koyarsaniz iyi olur tesekkurler

çok güzel bir şiir saliha hanım, yüreğinize sağlık, kaleminiz daim olsun, şiirinizi antoloji.com da yayınladım sizin adınızla, orasıda bizim şiir okulumuz, devamını bekleriz efendim saygılar.

kaçınılmaz son elbette bir gün gelecek
yüreğimin cocukları ökzüz yetim kalacak
şeker külahı yada bir cocuğunipinde
uçurtma olacak belkide yerlerde çinecek

kimse görmeden gizlice nasıl yazdığımı
her satırına bin aını kazıdığımı
kimi hasret kimi gurbet yüreğin acısını
ne bilsinler

kimi kavuşamdığım sevğili
kimi zalim sevğili yar
canımdan can kopanda var
işte varya o çok zor

olmayan sabahlara yazdım sesiz geceye
şikatetim yanlız söze heceye
taş astım acımasın yüreğe
işte o taşla yaşaması zor

salıha krabaş

teşekürler savaş bey iğinize memnun oldum benden şiir isterseniz sayısını sayamampatlamaya hazır bomba gibiyim ailenize saygılar

işlerimiz nedeni ile kısa bir süre netten ayrı kalmak zorunda kaldık, ve tekrar buradayız, tüm dostlara selamlar

saitcim ben nesriye halayin kiziyim meral gecen yil telefonla gorusmustuk bubilgisayari yeni aldi dogru durust kullanmayi bilmiyorum ben su anda belcikadayim selamlar emekli olmussun hayirli olsun

savascigim merhaba ben nesri atlayin torunuyum meral aksarayda nesrinin evinde karsilasmistik hatirlarsin dogan atlay dayimdir yazilarin cok guzel harika derya gibisin tesekkur ediyorum